Geen zin in lezen
‘Mijn kind heeft geen zin in lezen’. ‘Het lukt me niet om mijn kind hiervoor te motiveren’.
In de periode van thuisonderwijs kreeg ik dit van ouders vaak te horen. En of ik wat tips had. Die heb ik zeker, want kinderen helpen met lezen is wat ik dagelijks met veel plezier doe. Graag geef ik je een inkijkje in mijn werk via dit blog.
Ze hadden een 10 minuten gesprek op school gehad. Hun zoon kon niet goed meekomen met het leesniveau van de klas. Meer lezen was het advies maar dat was nou net het probleem: dat lukte ze niet want zoonlief wilde gewoonweg niet! Of geen zin, of te moeilijk of simpel gezegd totaal niet gemotiveerd. Het bleef hooguit bij een aantal Donald Duckjes ’s avonds op bed maar of het daadwerkelijk ook lezen was, dat lieten ze maar in het midden. Wellicht waren de vele kleurrijke en grappige plaatjes meer de stimulans om het gewilde tijdschrift te grijpen.
De juf had (bij het vorige 10 minuten gesprek) een aantal suggesties gegeven en die hadden ze zo’n beetje allemaal al uitgeprobeerd. Vandaar dat de ouders hadden geconcludeerd dat ze hierin wel wat ondersteuning konden gebruiken. En zeker na een aantal weken thuisonderwijs werd het er, als het op lezen aankwam, niet gezelliger op.
# Geprobeerd samen hardop voor te lezen uit een boek. Ieder om de beurt een klein stukje. Maar dan was het ‘plezier’ ver te zoeken. Hun zoon was creatief genoeg om allerlei trucjes te bedenken waardoor hij zo min mogelijk hoefde voor te lezen.
# Misschien eens meegaan naar de bibliotheek. Moeder kwam er vaak genoeg, zelfs om resterende tijd op te vullen als haar zoon in een nabijgelegen ruimte drumles had. Het had een uitgelezen kans geweest om hem na de les mee te krijgen en daar samen nog wat quality time te hebben in het grote aanbod aan leesvoer. Maar daar dacht hij toch lichtelijk anders over: ‘Geen zin’.
# Goed voorbeeld doet goed volgen, dacht moeder. Ze schreef columns en moest daarvoor veel inlezen om telkens op de hoogte te blijven van het nieuws. Hopende dat hij dat misschien zou oppakken en er net zo verdiept in zou geraken als zij. Want van lezende en schrijvende ouders maakte hij ook een grote kans er in de toekomst de vruchten van te plukken. Helaas…hij raakte liever verdiept in zijn digitale bouwwereld, die minecraft heette! Opgaan in een game in plaats van een boek, hoe jammer!
# Zelf dan maar voorlezen. Vader had zo zijn best gedaan om elke avond bewust tijd vrij te maken bij het bed ritueel. Een kwartiertje was heus wel op te brengen en zoonlief leek er zelfs ook van te genieten, maar het leidde er niet toe dat hij het boek overnam en zelf ging lezen.
Moeder nam contact met mij op. Aan de telefoon klonk de situatie herkenbaar, een weinig gemotiveerde jonge lezer die wel wat hulp kon gebruiken. Ouders die verlegen zaten om een stappenplan, een handreiking om te weten: ‘HOE’ krijgen wij ons kind dan wél aan het lezen?
En zo maak ik vandaag voor het eerst kennis met moeder en zoon. Ze zitten tegenover me. Hij vertelt dat hij graag voetbalt, dat hij op drumles zit en het liefst gaat gamen. Als ik vraag wat hij leukste vak vindt op school noemt hij rekenen omdat hij in de plusgroep zit. Als ik vraag waar hij graag beter in wil worden, wordt het even stil…. Hij zegt dat hij graag sneller wil lezen, want nu is hij altijd als laatste klaar. Oké zeg ik tegen hem, als hij wil kan hem daarmee helpen. Hij kijkt mij aan en ik zie een twinkeling in zijn ogen. Ik zeg hem dat ik kinderen help met lezen omdat ik lezen leuk vind en het mijn werk is om kinderen hierbij te helpen. Hij kijkt mij verbaasd aan. Ik vraag hem of hij volgende week weer kan komen en of hij dan 3 boeken mee wil nemen van thuis. Dat moet wel lukken, zegt hij.