Sinterklaasgedicht

Tijdens mijn aanwezigheid op school vanwege dyslexiebehandelingen, sprak ik op het schoolplein de moeder van Sara. Haar dochter van 8 jaar uit groep 5 was bij mij in behandeling. Moeder was zichtbaar geroerd toen ze vertelde dat Sara voor het eerst dit jaar zelf haar Sinterklaasgedicht thuis had voorgelezen. Voor haar dochter was dit een echte mijlpaal!

In de klas durfde Sara nog niet hardop voor te lezen, en ze mocht voorlopig ook haar leesbeurten nog over laten gaan, in verband met haar dyslexie. En nu, voor het eerst tijdens pakjesavond thuis, durfde ze aan het hele gezin haar gedichtje voor te lezen.

Moeder had mij bij het kennismakingsgesprek verteld dat het jongere broertje van Sara uit groep 4 al veel beter kon lezen. Ze zag de bui al hangen met de komende decembermaand in zicht: dat werd weer drama, en dan niet zozeer door de cadeautjes maar wél door de voordrachtskunst van bijgeleverde gedichten. De triomferende zoon en huilende dochter was ze nog niet vergeten…dit jaar óf geen gedichten óf wellicht nog een hoopvolle poging via de dyslexiebehandeling?

Vandaar dat Sara en ik in november waren gestart met het lezen van korte gedichtjes en versjes. Ze regelde zelf met haar moeder leuke gedichtenbundels en korte verhalen op rijm bij de bibliotheek en nam deze dan mee naar de dyslexiebehandeling. Samen lazen we hieruit en wel op de volgende manier van voorlezen, koorlezen en uiteindelijk dan zelf voorlezen.

Deze oefenvorm gebruik ik vaak. Uit onderzoek is gebleken dat deze manier van herhaald lezen goed werkt om tot vlot en vloeiend lezen te komen. Het mooi op ‘toon’ en rustig voorlezen van een gedicht zorgt ervoor dat de betekenis ook beter tot z’n recht komt. Door de woorden aan het eind van de zin te markeren, leg je ook een accent op de woordstructuur. Op deze manier werk je aan de leesstrategie ‘voorspellend lezen’. Je kunt het laatste woord van de tweede zin lezen op basis van de inhoud van het gedicht en op basis van dezelfde eindklank van het woord.

Sara en ik lazen het gedicht samen hardop. Door het gedicht samen te lezen, kon ik haar ‘sturen’ in het leestempo en het ‘mooi op toon’ lezen.

Bij het voorlezen van gedichten gaat het om de toon. Het is tevens een ideale oefening om uit te leggen dat het snel willen lezen helemaal niet handig is. Vervolgens las Sara het gedicht zelf voor. Met de juiste intonatie en door het herhaald lezen van de tekst, lukte het haar ook om de meeste woorden zelf te lezen.

Ik gebruik regelmatig gedichten in de leesbegeleiding omdat kinderen het leuk vinden om gedichten te lezen. Dat komt omdat kinderen met leesproblemen het lezen van korte teksten prettiger vinden dan grote lappen tekst. Ik merk dat het voor kinderen geen probleem is hetzelfde gedicht nog een paar keer hardop te lezen, ze zijn hiervoor vaak supergemotiveerd. Voor leuke gedichten kun je kijken op: Raadgedichten.nl. Het leuke van deze gedichten is dat er één woord ontbreekt. Hierdoor ga je het gedicht extra goed lezen en nog eens lezen en zelf nadenken over wat je hebt gelezen en welk woord er op de lege plek moet staan. Op deze manier ben je bezig met het herhaald lezen van een tekst wat maakt dat je een tekst vloeiender kunt lezen. Maar daarnaast ben je ook bezig met begrijpend lezen. Een perfecte combinatie.

Het was prachtig om te merken dat Sara meer zelfvertrouwen kreeg en met plezier gedichten en korte versjes hardop ging voorlezen. Het werd december en als aardigheidje had ik een ingepakte chocoladeletter voor haar meegenomen met een gedicht. Ze las enthousiast maar wel mooi rustig én op toon haar gedicht voor. Ik vertelde haar dat ik genoot van haar voorlezen. Op deze manier ‘oefenden’ we gelijk met dit gedicht nog een aantal Sinterklaaswoorden. Het was dé ideale generale voor pakjesavond!